İrdeleme

      Bu gün verimsiz günlerimden birindeydim yine. Niye böyle oluyor diye düşünürken aklıma birkaç sebep geliyor. Ortamın gerginliği ister istemez karamsarlık yaratıyor. “Yaşlı olmanın bir takım engellemeleri, rahatsızlığı, bunların verdiği mutsuzluk, sayamadığım pek çok küçük aksaklıklar hepsi birden benim yazın hayatımı etkiliyor.” Dedim.

                Bunlardan söz ederken, oğlum; “Anne, sen zaten kendini mutlu etmek için, kendin için yazıyorsun. Üzülme, ne zaman rahat hissedersen o zaman yazarsın. Kimse; “Niye durakladın, yazmıyor musun artık?”  diye merak etmiyor inan.” Deyince ona hak verdim. Doğru söylüyordu.

                Evet. Ben kendimi mutlu etmek için yazıyorum. Yazdıklarımı kendime armağan ediyorum. ABunları yıllar sonra okuyan, saklayan olursa o zaman gittiğim yerde de mutlu olurum diye düşünüyorum.

                Şimdi, şu anda yayına hazır bir “ÇOCUK” romanım ve yazmağa başladığım “YENİ” bir romanım var. Biraz zor ilerliyor ama yazmaya devam ediyorum artık. Kaybedecek zamanım yok çünkü. Kendim için yaratacağım mutluluklara ulaşabilmem için çalışmam gerek.( Sizlere de önerim, kendiniz için mutluluklar yaratın. Niteliği ne olursa olsun. Niceliği daha önemli. Denemeye değer.)

                Bu arada, desteğini eksik etmeyen değerli arkadaşlarıma, yakınlarıma, özellikle aileme minnettarım.

                Kitaplarımı alan, alıp okuyan siz değerli arkadaşlarıma, beni mutlu ettikleri için, minnettarım.

Düşlerimde patlayan havai fişekler, melodiler, binlerce armağanlar oldunuz. Teşekkür ederim. Sizler de var olunuz.

                                                                                                                                             6/11/2021

                                                                                                                                             Cumartesi

                                                                                                                     Nesrin Öztürk Sönmezışık